سنجش، کنترل و کاهش میزان آلودگی صوتی در واحد تولید خرده چوب شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران

زمینه: ریشه اغلب سوانح صنعتی را می توان در عدم رعایت کامل ملاحظات علم مهندسی فاکتورهای انسانی در سطح فردی یا سازمانی جستجو کرد. سر و صدای نامطلوب محیط های کاری علاوه بر تأثیر منفی بر اوضاع روانی کارگر و کاهش بازده کاری، بر وضعیت عمومی بدن نیز تأثیرات مخربی ایجاد می نماید. هدف پژوهش حاضر، سنجش میزان آلودگی صوتی در یک محیط صنعتی و ارائه راه کارهای عملی در راستای بهبود شرایط کاری و کنترل آن بود. مواد و روش ها: به منظور تشخیص و ارزیابی میزان آلودگی در ایستگاه های مختلف کاری بخش مورد مطالعه، ترازهای صوتی سطوح مختلف با دستگاه slm، اندازه گیری و متوسط تراز فشار صوت واحد مورد نظر محاسبه شد و در ادامه، محاسبات دوزیمتری سر و صدا برای افراد شاغل انجام گرفت و حداکثر مدت زمان مجاز کار در واحدهای کاری محاسبه شد. به منظور بررسی اثرات نامطلوب سر و صدا بر کارکنان در معرض، طی آزمایشات دوره ای، سطح شنوایی کلیه پرسنل بخش مورد مطالعه، بررسی گردید. یافته ها: تحلیل داده ها، وجود آلودگی شدید صوتی (بین 3/91 تا 3/104 دسی بل) در بخش تولید خرده چوب شرکت را نشان می داد و نتایج مربوط به اندازه گیری میزان افت شنوایی افراد در معرض، مصداقی بر وجود آلودگی صوتی در واحد بود. بعد از به کارگیری راه کارها، نتایج اندازه گیری دوره ای افت شنوایی افراد (حداکثر 82 دسی بل)، نمایان گر تحت کنترل قرار گرفتن آلودگی صوتی در واحد مزبور بود. نتیجه گیری: به دنبال اقدامات فردی و مدیریتی انجام شده در راستای حل مشکل آلودگی صوتی در واحد تولید خرده چوب، بررسی و آزمون های مستمر شنوایی سنجی، نشان دهنده کنترل و کاهش اثرات نامطلوب آن بر افراد در معرض بود.